günübirlik
bir ziyaretimiz oldu. Hain bir bombalı saldırı sonucu vefat eden çocukların ailelerine, taziye ziyaretiydi bu. Batıdan gelen kardeşleri olarak, 'biz sizinleyiz' demenin anlamıydı.
Taziye evine girip, 'başınız sağolsun' dediğimizde, bize hoşgeldiniz diyen, merhumun yakınlarının davranışları, doğu insanın ne kadar candan olduğunu ispatıydı aynı zamanda. Hele bir amcanın, elimi sıkarken söylediği sözler, eritmişti beni. O kadar samimiydiki, iyiki gelmişim demeden edemedim.
Araya fitne sokarak, kardeşi kardeşe düşürenlerin, yıllarca ekmeğine yağ sürmüş, bizim doğuya olan uzaklığımız. Fakirlik ve yoksulluğa dair bütün argümanlar, aleyhte yada örgüt propagandasında kullanılmış. Gencecik yoksul çocuklar türlü vaadlerle kandırılarak dağa çıkartılmış. Sahip çıkılmayınca, eşkiya tarafından, devletine kurşun sıkan birer teröriste çevrilmiş. Duyguları körelmiş. Acıma hisleri yok edilip, canavarlaştırılmış.
Bütün bu yaşananlar içimizi burksa da, artık güzel şeyler oluyor Diyarbakır'da. Artık Devletiyle-Milletiyle vatandaşına sahip çıkma bilinci oluştu, çok şükür. Devletin erişemediği yerlerde de duyarlı vatandaşlarımız devreye girerek, bu yaraya pansuman, yapmaya çalışıyorlar.
Fotoğrafta görülen manzara, Diyarbakır'lı fakir çocukların, gönüllü vatandaşlarımızca açtığı dersliklerin birinden. Yarı utangaç tavırlarıyla, sınıflarına girdiğimizde bizleri gülücüklerle karşılayan Diyarbakır'lı çocuklarımız. Çok da zekiler üstelik. Bu ışıldayan gözler yarın inşaAllah Diyarbakır'ın çehresini değiştirecekler. Çok daha farklı olacak Diyarbakır onlarla.
Diyarbakırdan ayrılırken, kafile olarak hepimizinde gözleri gülüyordu ve niyetlerimizi bu fitnenin daha fazla sürmemesi için dualarla tazeliyorduk.
Ateş düştüğü yeri yakmıyor, ateş nereye düşerse mü'mini yakıyor.
Üzerimize düşeni idrak etme ve bu idrakle gerekeni ifa etme dileğiyle..
No comments:
Post a Comment